Eiginfjáraukar eru eiginfjárkröfur sem hægt er að gera til fjármálafyrirtækja umfram lágmarks eiginfjárkröfur. Eiginfjáraukum er ætlað að vinna gegn því vandamáli að þegar áföll verða í hagkerfinu og væntingar um tap á eignum fjármálafyrirtækja aukast, er hætt við að þau dragi á sama tíma um of úr framboði lánsfjár til að gæta að eigin gjaldfærni. Eiginfjáraukarnir eru breytilegar og sveigjanlegar eiginfjárkröfur og afleiðingar og viðurlög gegn brotum á þeim eru vægari en þegar lágmarkskrafan um eigið fé er rofin. Þetta er hugsað til að fjármálafyrirtækjum auðnist að jafna út sveiflur í lánsfjárframboði þrátt fyrir að áföll verði í hagkerfinu.

Þeir eiginfjáraukar sem hafa verið innleiddir hér á landi eru kerfisáhættuauki, eiginfjárauki vegna kerfislegs mikilvægis, sveiflujöfnunarauki og verndunarauki. Þeim er nánar lýst í X. kafla laga nr. 161/2002 um fjármálafyrirtæki.

Eiginfjáraukar: Arion banki, Íslandsbanki og Landsbankinn

Eiginfjárkröfur viðskiptabanka

*Stoð II-R m.v. SREP 2024.

*Tekið tillit til vegins meðaltals kerfisáhættu- og sveiflujöfnunarauka vegna erlendra áhættuskuldbindinga. 

Eiginfjáraukar: indó sparisjóður, Kvika banki, Sparisjóður Austurlands, Sparisjóður Höfðhverfinga, Sparisjóður Strandamanna og Sparisjóður Suður-Þingeyinga

Eiginfjáraukar: Fossar fjárfestingarbanki, Lánasjóður sveitarfélaga og Teya Iceland

Virkir sveiflujöfnunaraukar á EES

Upplýsingar um hlutföll virkra sveiflujöfnunarauka á Evrópska efnahagssvæðinu má nálgast á vefsíðu Evrópska kerfisáhætturáðsins (ESRB)