MREL-kröfur fela í sér að fjármálafyrirtæki hafi yfir að ráða nægu fjármagni sem tryggja að hægt verði að endurreisa fyrirtækið ef til falls kemur. Skilavald Seðlabanka Íslands tekur ákvörðun um MREL-kröfur hvers fyrirtækis með hliðsjón af skilaáætlun fyrirtækis og æskilegustu skilastefnu áætlunarinnar. Með ákvörðun um MREL-kröfur er búið í haginn svo hægt verði að beita eftirgjöf, þ.e. niðurfærslu skulda eða skuldbindinga eða umbreyta þeim í eigið fé, ef til falls kemur. Í stað þess að fallin fjármálafyrirtæki verði endurfjármögnuð með ríkisaðstoð (e. bail-out) verði fjármagni lánardrottna þeirra varið til endurfjármögnunar(e. bail-in). Krafan hefur einnig annað markmið, sem er að sjá til þess að tapþol (e. loss absorbency) fjármálafyrirtækja sé fullnægjandi.

MREL er reiknað sem samtala eiginfjárgrunns og hæfra skuldbindinga í hlutfalli við samtölu heildarskuldbindinga og eiginfjárgrunns. MREL – kröfur eru þó einnig reiknaðar í hlutfalli við áhættugrunn (e. Total Risk Exposure Amount – TREA. Hæfar skuldbindingar eru fjármagnsgerningar fjármálafyrirtækis sem ekki teljast til eiginfjárgrunns og eru ekki sérstaklega undanskildir frá heimild skilavalds til að krefjast eftirgjafar (e. bail-in), þ.e. niðurfærslu skulda eða umbreytingu skulda í eigið fé.

Fjármálafyrirtæki sem ekki uppfylla skilyrði skilameðferðar fara í hefðbundna slitameðferð í samræmi við lög um fjármálafyrirtæki. Þeim verður einungs gert að uppfylla almennar eiginfjárkröfur fjármálafyrirtækja.

Fjallað er um MREL-kröfur fjármálafyrirtækja í MREL-stefnu Seðlabanka Íslands.